„Luty – miesiąc likwidacji i reaktywacji”

Na cztery lata – od lutego 1951 roku do lutego 1955 roku – klub sportowy Włókniarz zniknął z mapy polskiego sportu. Zastąpiło go kilka zakładowych kół sportowych, które jednak używały jednej nazwy, więc w tabelach piłkarskich, bokserskich, koszykarskich jest inny, choć ciągle ten sam Włókniarz.
W 1950 roku polski sport dotknęła największa w historii polskiego sportu „reforma”, która miała naśladować rozwiązania przodującego na świecie sportu sowieckiego. Powołano zrzeszenia sportowe, do których włączono, po likwidacji klubów, zakładowe koła sportowe. Związkowy Klub Sportowy Włókniarz został ostatecznie zlikwidowany w lutym 1951 roku.

Na krótko wszystkie jego sekcje zostały przejęte przez Fabrykę Pluszu i Aksamitu, ale wkrótce rozdzielono je – zawodników i sprzęt – pomiędzy poszczególne zakłady włókiennicze. Kolarze trafili do Kaliskich Zakładów Odzieżowych, wioślarze i tenisiści stołowi do Bielarni, szachiści do Zakładów Dziewiarskich, piłkarze do Garbarni, a bokserzy, lekkoatleci, tenisiści ziemni i gimnastycy zostali w Pluszowni. Szybko okazało się, że przy tej ostatniej fabryce nadal funkcjonować będzie także sekcja piłkarska, bowiem Garbarnia nie kwapiła się z jej przejęciem.

Dokładnie cztery lata później klub został reaktywowany, przez pierwsze dwa lata funkcjonując jednak jako Terenowe Koło Sportowe Włókniarz. W ramach koła działały wszystkie sekcje, choć nadal były przydzielone do zakładów opiekuńczych. 18 lutego 1955 roku odbyło się posiedzenie Rady TKS Włókniarz, na którym rozdzielono sekcje:
– piłki nożnej, siatkówki i koszykówki (Bielarnia)
– lekkoatletyczna i szachów (Zakłady Dziewiarskie)
– boksu i szermiercza (Pluszownia)
– gimnastyki sportowej (Zakłady Odzieżowe)
– kolarską (Zakład Remontu Maszyn Włókienniczych)
– tenisa ziemnego (Fabryka Koronek)
– tenisa stołowego (Fabryka Pończoch)
– strzelectwa sportowego (Garbarnia)

Pierwszym przewodniczącym rady koła został Bazyli Tyc.

Tekst: Mariusz Kurzajczyk
Fot. Archiwum Prywatne Mariusza Kurzajczyka